لجبازی در کودکان با مقاومت مداوم در برابر قدرت یا تغییر مشخص می شود. آنها ممکن است از پیروی از دستورالعمل ها امتناع کنند، بر انجام کارها به شیوه خود اصرار کنند یا در موقعیت هایی که دوست ندارند واکنش شدید نشان دهند. در حالی که این رفتار می تواند چالش برانگیز باشد، اغلب از نیاز رو به رشد کودک به استقلال و خودمختاری ناشی می شود.

کودکان به دلایل مختلفی دچار لجبازی می شوند که بسیاری از آنها ریشه در رشد طبیعی و محیط آنها دارد. همانطور که رشد می کنند، یاد می گیرند که ترجیحات خود را ابراز کنند و مرزهای خود را آزمایش کنند. این یک بخش طبیعی از رشد است، اما عوامل خارجی مانند شیوه‌های فرزندپروری ناسازگار یا محیط‌های پر استرس خانه می‌ توانند این تمایلات را تقویت کنند.

علاوه بر این، کودکان رفتارهایی را که مشاهده می کنند الگو می گیرند. اگر بزرگسالانی را در اطراف خود ببینند که ویژگی های سرسخت و غیرقابل انعطاف از خود را نشان می دهند، ممکن است از آنها تقلید کنند. همچنین بسیار مهم است که در نظر بگیرید خلق و خوی کودک چگونه نقش بازی می کند – برخی از کودکان به طور طبیعی لجبازتر از دیگران هستند و بر خواسته های خود اصرار بیشتری می کنند.

بیشتر بخوانید : پرخاشگری در مدرسه

علل لجبازی در کودکان

عوامل روانی
خلق و خوی کودک به طور قابل توجهی بر نحوه واکنش آنها به موقعیت ها تأثیر می گذارد. برخی از کودکان به طور طبیعی دارای اراده قوی تر هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است زمانی که احساس ترس یا ناامیدی می کنند، لجبازی نشان دهند. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است از ترک زمین بازی امتناع کند زیرا می ترسد سرگرمی خود را از دست بدهد یا از انتقال به فعالیت دیگر خوشش نمی آید.

تأثیرات خارجی
همسالان و شرایط خانواده نیز رفتار لجبازانه کودک را شکل می دهند. به عنوان مثال، کودکی که احساس می کند تحت الشعاع خواهر و برادر است، ممکن است برای جلب توجه اقدام به لجبازی کند. به طور مشابه، برنامه های ناهماهنگ یا قوانین بیش از حد سخت‌گیرانه می‌تواند باعث شود کودک به عنوان نوعی اعتراض، اقدام به رفتارهای نامناسب از جمله لجبازی کند.

شناخت لجبازی در کودکان

نشانه های رفتار سرسختانه
آیا فرزندتان مکرراً «نه» می‌گوید یا از پیروی از دستورالعمل‌ها مقاومت می‌کند؟ اینها نشانه های لجبازی و مقاومت هستند. سایر رفتارها عبارتند از مشاجره مداوم، اجتناب از مسئولیت ها، یا نشان دادن بی میلی برای انجام فعالیت های جدید.

تمایز بین لجاجت و قاطعیت
مهم است که مرز بین لجبازی و مصمم بودن را تشخیص دهیم. کودکی که با وجود چالش ها اصرار دارد پازل را تمام کند، پشتکار نشان می دهد، یک ویژگی مثبت. در مقابل، امتناع صریح از جمع کردن اسباب‌ بازی‌ ها علی‌رغم درخواست‌ های منطقی، لجبازی تلقی می شود.

راهکارهایی برای مدیریت لجبازی در کودکان

ارتباط سنگ بنای مدیریت رفتار لجبازانه در کودکان است. با گوش دادن فعالانه به نگرانی های فرزندتان شروع کنید. هنگامی که کودک احساس می کند شنیده می شود، احتمال بیشتری دارد که صحبت هایش را بدون لجبازی به شما منتقل کند. عباراتی مانند “می فهمم چرا چنین احساسی داری” می تواند دنیای متفاوتی ایجاد کند.

از فریاد زدن یا استفاده از صداهای تند خودداری کنید، زیرا این کار می تواند مقاومت را تشدید کند. در عوض، ارتباط آرام و قاطعانه را حفظ کنید. به عنوان مثال، اگر کودک شما از خوردن سبزیجات امتناع می ورزد، با آرامش فواید آن را توضیح دهید و جایگزین هایی را که ممکن است از آنها لذت ببرد ارائه دهید. یک جمله ساده، “چطور می شود امروز هویج و فردا بروکلی را امتحان کنیم؟” دعوت به همکاری به جای تقابل.

برای کمک به مدیریت لجبازی در کودکان قوانین متناسب با سن را وضع کنید و از اجرای یکنواخت آنها اطمینان حاصل کنید. به عنوان مثال، اگر زمان خواب ساعت 8:30 شب است، به جای استثناء کردن، هر روز به آن پایبند باشید. این ثبات به کودکان کمک می کند تا انتظارات را درک کنند و احتمال لجبازی برای زمان خواب را کاهش می دهد.

برای آموزش مسئولیت پذیری، پیامدهای طبیعی را برای کودک در نظر بگیرید. اگر کودک شما با وجود هوای سرد از پوشیدن لباس گرم خودداری می کند، احساس سرما ممکن است به او کمک کند تا اهمیت گوش دادن به حرفهای شما را درک کند. با این حال، همیشه اطمینان حاصل کنید که سلامتی آنها به خطر نمی افتد.

سایر راهکارها

پاداش دادن به رفتار خوب روشی موثر برای تشویق به تبعیت است. تقویت مثبت همیشه به معنای پاداش مادی نیست. تعریف و تمجید کلامی یا زمان بازی اضافی می تواند به همان اندازه تاثیرگذار باشد.

با جشن گرفتن پیروزی های کوچک، سازش را تشویق کنید. اگر یک کودک لجباز موافقت کرد که نیمی از اتاق خود را تمیز کند، به جای تمرکز بر کارهای انجام نشده، به همان اندازه او را تشویق کنید.

اعتماد پایه و اساس یک رابطه سالم والدین و فرزند را تشکیل می دهد. زمان با کیفیتی را با کودک خود بگذرانید، در فعالیت هایی که او از آن لذت می برد، مانند نقاشی یا بازی کردن، شرکت کنید. این یک پیوند ایجاد می کند و باعث می شود آنها بیشتر از راهنمایی های شما استقبال کنند.

با تصدیق احساسات آنها، حتی زمانی که مخالف هستید، همدلی نشان دهید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما نمی‌خواهد به مدرسه برود، به جای رد کردن نگرانی او، دلایل آن را بررسی کنید. جملاتی مانند: «می‌بینم مدرسه امروز خیلی سخت است. می خواهی به من بگو چرا؟»

به کودک خود فضای امنی بدهید تا افکار و عقاید خود را بیان کند. این ممکن است به سادگی یک صحبت روزانه در هنگام شام یا قبل از خواب باشد. وقتی بچه ها احساس می کنند نظراتشان مهم است، کمتر برای جلب توجه لجبازی می کنند.

با مشارکت دادن آنها در تصمیم گیری، مهارت های حل مسئله را آموزش دهید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما از انجام تکالیف امتناع می کند، بپرسید: “چگونه می توانیم این کار را برای شما آسان تر کنیم؟” این رویکرد به آنها قدرت می بخشد و در عین حال به صورت سازنده به موضوع می پردازند.

سوالات متداول

محرک های رایج برای رفتار لجبازی در کودکان چیست؟
کودکان ممکن است به دلیل نیازهای برآورده نشده، نداشتن روال معمول یا احساس ناشنیده بودن، لجباز شوند. محرک های موقعیتی مانند گرسنگی، خستگی، یا تغییر شرایط نیز می توانند نقش داشته باشند.

آیا گروه های سنی خاصی بیشتر در معرض لجبازی هستند؟
بله، کودکان نوپا و نوجوانان اغلب رفتارهای سرسختانه تری از خود نشان می دهند، زیرا در این مراحل رشد برای استقلال تلاش می کنند.

نظم و انضباط چه نقشی در مدیریت لجبازی در کودکان دارد؟
انضباط، زمانی که به طور مداوم و همدلانه اعمال شود، به تعیین مرزها و تقویت رفتار مثبت بدون سرکوب فردیت کودک کمک می کند.