درونگرایی در واقع یک ویژگی شخصیتی است که در آن فرد بیشتر بر احساسات درونی تمرکز می کند تا منابع تحریک بیرونی.
به طور معمول، افرادی که درون گرا هستند، گروه کوچکی از دوستان صمیمی دارند، از تنهایی لذت می برند و گاهی اوقات تحمل گروه ها یا مهمانی های بزرگ برای آن ها دشوار است ، به همین جهت تنهایی را ترجیح می دهند.
وقتی کسی از شما می‌خواهد که یک درونگرا را توصیف کنید، ممکن است افکار شما به سمت محتاط‌ترین و متفکرترین فردی که می‌شناسید برود. شاید به دوستی فکر کنید که بیشتر از توجه خاص و مشارکت اجتماعی اجتناب می کند، یا خواهر یا برادری که ترجیح می دهد گوشه ای آرام را با کتاب اشغال کند یا سگ خانواده.
اما اگر شما کسی باشید که یک شب آرام در خانه را به یک مهمانی شلوغ ترجیح می دهید، چه؟ شاید بعد از تعامل با هرکسی غیر از یک یا دو دوست صمیمی، احساس خستگی و فرسودگی کنید. اگر چنین است، ممکن است به این فکر کرده باشید که آیا خودتان یک درونگرا هستید یا خیر.
افراد درونگرا اغلب بسیار خودآگاه هستند، از مشاهده افراد و موقعیت ها لذت می برند و به مشاغلی علاقه مندند که استقلال را تقویت می کنند. افراد درونگرا دوست دارند تنها باشند زیرا به میزان کمتری از تحریک اجتماعی نیاز دارند.
البته باید توجه کرد که درونگرایی به معنای ضد اجتماعی بودن، داشتن اضطراب اجتماعی یا خجالتی بودن نیست، بلکه نوعی ویژگی شخصیتی قابل احترام است.
بسیاری از افراد درونگرا از اینکه دیگران درباره آن ها تصورات غلطی دارند ، ناراحت هستند، آن ها می گویند وقتی ساکت هستند، مردم اغلب تصور می کنند که فرد عصبانی یا افسرده هستند.
اگرچه که، بیشتر افراد درونگرا ممکن است ساکت باشند، فقط به این دلیل که نیازی به مرکز توجه بودن احساس نمی کنند. آنها ترجیح می دهند محیط خود و افراد اطراف خود را مشاهده کنند و معمولاً در آنچه درباره خود با افراد دیگر به اشتراک می گذارند محتاط تر هستند و ترجیح می دهند قبل از صمیمیت با کسی ابتدا بطور کامل با او آشنا شوند.
علاوه بر این، درونگرایی یک چیز عجیب یا ضعف نیست. هم درون گرایی و هم برونگرایی از ویژگی های شخصیتی افراد هستند و هر دو ویژگی شخصیتی دارای ارزش و اهمیت هستند.
این درست نیست که افراد درونگرا از تعامل اجتماعی متنفرند و به طور کامل از آن اجتناب می کنند. با این حال، ممکن است متوجه شوید که به زمان بیشتری برای شارژ مجدد بین رویدادها نسبت به یک فرد برونگراتر نیاز دارند.
بیشتر بخوانید : کمال گرایی
انواع درون گرایی
به عقیده برخی از محققان، درونگراها را می توان به عنوان یکی از چهار نوع توصیف کرد:
- درونگراهای اجتماعی که گروه های کوچک را به موقعیت های اجتماعی پرمشغله ترجیح می دهند
- درونگراهای متفکر که از رویاپردازی لذت می برند و تمایل به خلاقیت دارند
- درونگراهای مضطرب که ترجیح می دهند تنها باشند زیرا در موقعیت های اجتماعی احساس ناخوشایندی دارند
- درونگراهای مهارشده که تمایل دارند خوددار باشند و قبل از اقدام به دقت فکر کنند
بسیاری از افراد درونگرا در واقع ترکیبی از دو یا چند نوع مختلف هستند.
بیشتر بخوانید : کلینیک روانشناسی در جنت آباد
علائم افراد درونگرا
اگرچه این درست است که برخی از افراد درون گرا ممکن است خجالتی باشند، خجالتی بودن ویژگی تعیین کننده یک فرد درونگرا نیست.
مهم ترین علائم افراد درونگرا:
- تمایل به مشاهده بسیار دارند و مسائل را در سطح عمیقی پردازش می کنند.
- تنهایی را به قرارگیری در جمع ترجیح می دهند.
- ترجیح می‌دهند افکارشان را درونی پردازش کنند تا اینکه آنها را به زبان بیاورند
- اطلاعات شخصی را فقط با تعداد معدودی از افراد به استراک می گذارند.
- نوشتن، ارسال پیامک و سایر اشکال ارتباط نوشتاری را به مکالمه ترجیح می دهند.
- نسبت به همتایان برونگرا خود، احساسات نمایشی کمتری نشان می دهند.
- در تنهایی احساس بهتری دارند.
- در محیط های ساکت بیشترین احساس سرزندگی و نشاط را دارند.
- به جای یک دایره بزرگ از دوستان، دایره کوچکی از دوستان نزدیک دارند.
- شنوندگان خوبی هستند و افراد را در سطح عمیقی می شناسند.
- قبل از اینکه به سراغ ایده های جدید بروند، زمان بیشتری را برای درک ایده ها اختصاص می دهند.
