علائم اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان است که به طور قابل توجهی خلق و خوی بالا و پایین را شامل می شود. اوج ها دوره های شیدایی یا هیپومانیا هستند، در حالی که پایین ها دوره های افسردگی هستند. تغییرات خلق و خو نیز ممکن است مختلط شود، بنابراین ممکن است همزمان احساس شادی و افسردگی کنید.

علائم معمولاً بین سنین 18 تا 29 سالگی ظاهر می شوند، اما می توانند در هر سنی از جمله دوران کودکی و نوجوانی بروز کنند.

تشخیص اختلال دوقطبی ممکن است سخت باشد، اما علائم یا نشانه هایی وجود دارد که می توانید به دنبال آن باشید.

علائم اختلال دوقطبی

علائم و نشانه های اختلال دوقطبی متفاوت است. بسیاری از این علائم همچنین می تواند ناشی از شرایط دیگر باشد و تشخیص این بیماری را دشوار می کند.

انواع
چهار نوع شایع اختلال دوقطبی وجود دارد. دوقطبی I و II رایج ترین انواع هستند.

دوقطبی I
برای داشتن I دوقطبی، فرد باید دوره های شیدایی را تجربه کند. برای اینکه یک رویداد به عنوان یک دوره شیدایی در نظر گرفته شود، باید:

شامل تغییرات خلقی یا رفتارهایی است که برخلاف رفتار معمول فرد است
بیشتر روز، تقریبا هر روز در طول اپیزود حضور داشته باشید
حداقل 1 هفته طول بکشد، یا آنقدر شدید باشد که فرد به مراقبت فوری بیمارستانی نیاز داشته باشد
افراد مبتلا به دوقطبی I معمولاً دوره های افسردگی نیز دارند، اما برای تشخیص دوقطبی I نیازی به یک دوره افسردگی نیست.
برای تشخیص دوقطبی I، فرد نباید شرایط دیگری داشته باشد که بتواند علائم را توضیح دهد.

دوقطبی II
دوقطبی II همچنین شامل حالات خلقی بالا و پایین است، اما علائم افسردگی به احتمال زیاد غالب است و علائم شیدایی آن شدت کمتری دارد. این نوع کمتر شدید شیدایی به عنوان هیپومانیا شناخته می شود.

برای تشخیص اختلال دوقطبی II، فرد باید:

حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند
حداقل یک دوره هیپومانیا داشته اند
شرایط دیگری که بتواند علائم را توضیح دهد ندارد

علائم شایع اختلال دوقطبی

نشانه های اختلال دوقطبی را می توان به طور کلی به علائم شیدایی و علائم افسردگی تقسیم کرد.

نشانه های شیدایی
شیدایی می تواند علائم دیگری نیز ایجاد کند، اما علائم کلیدی این مرحله از اختلال دوقطبی عبارتند از:

احساس شادی بیش از حد یا “بالا” برای مدت طولانی
احساس پرش
کاهش نیاز به خواب
صحبت کردن بسیار سریع، اغلب با افکار مسابقه ای و تغییر سریع موضوع
احساس بی قراری یا تکانشی شدید
به راحتی هواس پرتی
احساس اعتماد بنفس کاذب
درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز، مانند داشتن رابطه جنسی تکانشی، قمار با پس انداز زندگی، یا ولگردی کردن در خرج کردن
داشتن اشتهای کم

نشانه های افسردگی
مانند شیدایی، افسردگی نیز می تواند علائم دیگری ایجاد کند، در اینجا نشانه های کلیدی افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی آورده شده است:

احساس غمگینی یا ناامیدی برای مدت طولانی
کناره گیری از دوستان و خانواده
از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که زمانی از آنها لذت می بردید
تغییر قابل توجهی در اشتها
احساس خستگی شدید یا کمبود انرژی
احساس کندی و ناتوانی در انجام کارهای ساده
آهسته صحبت کردن
زیاد یا کم خوابیدن
مشکلات حافظه، تمرکز و تصمیم گیری
فکر کردن به مرگ یا خودکشی

خلق و خوی بسیار بالا یا پایین گاهی اوقات می تواند شامل توهم یا هذیان باشد که به عنوان روان پریشی شناخته می شود. برای مثال، در یک دوره شیدایی، فرد ممکن است توهمات عظمت داشته باشد. به عنوان مثال، آنها ممکن است معتقد باشند که بسیار مهم هستند یا قدرت های ویژه ای دارند.

یک فرد مبتلا به روان پریشی افسردگی ممکن است باور کند که مرتکب جرمی شده یا از نظر مالی ویران شده است. فرد همچنین ممکن است چیزهایی را ببیند، بشنود یا بو کند که وجود ندارد.

اختلال دوقطبی یا افسردگی؟
پزشکان گاهی اوقات تشخیص اختلال دوقطبی و افسردگی را دشوار می دانند و این می تواند منجر به تشخیص اشتباه شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به احتمال زیاد در هنگام خلق و خوی ضعیف به دنبال کمک هستند زیرا افسردگی بیشتر احتمال دارد که تأثیر منفی بر سلامت و رفاه آنها بگذارد. در هنگام خلق و خوی بالا، ممکن است احساس خوبی داشته باشند.

برای انجام یک برنامه درمانی، تشخیص دقیق ضروری است. داروهای ضد افسردگی ممکن است در درمان اختلال دوقطبی موثر نباشند.

علاوه بر این، برخی از داروهای ضد افسردگی در صورتی که شما مستعد ابتلا به آنها هستید، می توانند اولین دوره شیدایی یا هیپومانیک را ایجاد کنند و این می تواند هم درمان و هم نتیجه را پیچیده کند.

علائم در کودکان و نوجوانان
علائم اختلال دوقطبی معمولاً در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود، اگرچه ممکن است در هر سنی رخ دهد. گاهی اوقات ممکن است در کودکان ظاهر شوند.

نشانه‌هایی که نشان می‌دهد کودک ممکن است به اختلال دوقطبی مبتلا باشد شامل منبع مورد اعتماد زیر است:

نسبت به سایر کودکان بسیار هیجان زده یا تحریک پذیرتر می شود
داشتن خلق و خوی بالا و پایین که در مقایسه با سایر کودکان افراطی به نظر می رسد
داشتن تغییرات خلقی که بر رفتار آنها در مدرسه یا خانه تأثیر می گذارد

کودکان یا نوجوانانی که خلق و خوی بالایی دارند ممکن است:

برای مدت طولانی بیش از حد خوشحال یا احمقانه به نظر می رسند
خلق و خوی متغیر دارند
به سرعت در مورد چیزهای مختلف صحبت کنید
در خوابیدن مشکل داشته باشید اما خواب آلود نباشید
در تمرکز روی یک فعالیت مشکل دارند
افکار مسابقه ای داشته باشید
به نظر می رسد بیش از حد به فعالیت های مخاطره آمیز علاقه مند است یا ریسک های غیرعادی را انجام می دهد

کسانی که خلق و خوی ضعیفی دارند ممکن است: