مشاوره خانواده در جنت آباد

خانواده درمانی یا مشاوره خانواده یکی از حوزه های تخصصی در روانشناسی است که برای رسیدگی به مسائل خاصی که بر سلامت و عملکرد خانواده تأثیر می گذارد طراحی شده است. می توان از آن برای کمک به یک خانواده در طی یک دوره دشوار، یک انتقال بزرگ یا مشکلات سلامت روانی یا رفتاری در اعضای خانواده استفاده کرد.

مشاوره خانواده مشکلات افراد را در چارچوب واحد خانواده در نظر می گیرد. فرض این نوع درمان این است که بدون درک پویایی خانواده نمی توان مشکلات را با موفقیت حل کرد.

به طور خلاصه، هدف خانواده درمانی ( مشاوره خانواده در جنت آباد ) این است که اعضای خانواده برای درمان هر گونه مشکل روحی، عاطفی یا روانی که خانواده را از هم می پاشد، با یکدیگر همکاری کنند.

نحوه عملکرد خانواده بر نحوه شکل گیری مشکلات فرد و نحوه تشویق یا توانمندسازی آنها توسط سایر اعضای خانواده تأثیر می گذارد.

مشاوره خانواده خوب می تواند از تکنیک ها و تمرین های شناخت درمانی، رفتار درمانی، درمان بین فردی یا سایر انواع درمان فردی استفاده کند. مانند سایر انواع درمان، تکنیک های به کار گرفته شده به مشکلات خاصی که افراد تحت مشاوره با آن مواجه هستند بستگی دارد.

مشکلات رفتاری یا عاطفی در کودکان از دلایل رایج مراجعه به یک خانواده درمانگر ( مرکز مشاوره خانواده در جنت‌ آباد ) است. مشکلات کودک در خلاء وجود ندارد. آنها وجود دارند و احتمالاً باید در چارچوب خانواده مورد توجه قرار گیرند.

مشاوران خانواده برای هدایت خانواده به سمت یک زندگی سالم، هدفشان کمک به افراد در بهبود ارتباطات، حل مشکلات خانوادگی، درک و مدیریت موقعیت‌های خانوادگی و ایجاد یک محیط خانه با عملکرد بهتر است.

اهداف خانواده درمانی به مشکلات ارائه شده مراجع بستگی دارد. برای مثال، اهداف ممکن است بر اساس سناریوهای زیر متفاوت باشند:

یکی از اعضای خانواده از اسکیزوفرنی یا روان پریشی شدید رنج می برد: هدف کمک به سایر اعضای خانواده در درک این اختلال و سازگاری با تغییرات روانی است که ممکن است بیمار دستخوش آن شود.

مشکلات ناشی از مرزهای بین نسلی، مانند زمانی که والدین در خانه با پدربزرگ و مادربزرگ شریک هستند، یا فرزندان توسط پدربزرگ و مادربزرگ بزرگ می شوند: هدف بهبود ارتباطات و کمک به اعضای خانواده برای تعیین مرزهای سالم است.

انواع روشهایی که مشاوره خانواده از آن ها بهره می برد :

درمان بوونین : این شکل از خانواده درمانی برای موقعیت هایی مناسب است که در آن افراد نمی توانند یا نمی خواهند سایر اعضای خانواده را در درمان مشارکت دهند. درمان بوونین بر دو مفهوم اصلی بنا شده است: مثلث سازی (تمایل طبیعی به تخلیه ناراحتی از طریق صحبت با شخص ثالث) و تمایز (یادگیری واکنش های عاطفی در روابط خانوادگی).

ساختاری: درمان ساختاری بر تنظیم و تقویت سیستم خانواده تمرکز دارد تا اطمینان حاصل شود که والدین در کنترل هستند و هم کودکان و هم بزرگسالان مرزهای مناسبی را تعیین می کنند. در این شکل از درمان، درمانگر به خانواده «پیوسته» می‌شود تا توانایی آن‌ها را مشاهده کند، بیاموزد و به تقویت روابط کمک کند.

سیستمیک: مدل سیستمیک به نوع درمانی اشاره دارد که بر ارتباطات ناخودآگاه و معانی پشت رفتارهای اعضای خانواده تمرکز دارد. درمانگر در این شکل از درمان بی طرف و دور است و به اعضای خانواده اجازه می دهد تا عمیق تر در مسائل و مشکلات خود به عنوان یک خانواده غوطه ور شوند.

راهبردی: این شکل از درمان مختصرتر و مستقیم تر از بقیه است که در آن درمانگر برنامه درمای را به خانواده محول می کند. هدف از این درمان تغییر نحوه تعامل اعضای خانواده با ارزیابی و تنظیم نحوه ارتباط و تصمیم گیری خانواده است. درمانگر در این نوع درمان موضع قدرت می گیرد، که به سایر اعضای خانواده که معمولاً ممکن است قدرت زیادی نداشته باشند، اجازه می دهد تا ارتباط مؤثرتری برقرار کنند.