اختلال اضطرابی در کودکان

پس از وقوع یک اتفاق ناراحت کننده، احساس اضطراب طبیعی است. اما وقتی کودک احساس اضطراب می کند که برای مدت طولانی ادامه دارد و او را از انجام کارهایی مانند رفتن به مدرسه یا دیدن دوستان باز می دارد، آنگاه به یک اختلال اضطرابی تبدیل می شود.

کودکان را می توان با چندین اختلال اضطرابی تشخیص داد. اختلال خاص بستگی به آنچه کودک بیشتر با آن دست و پنجه نرم می کند دارد، اما بسیاری از علائم با هم همپوشانی دارند.

انواع اختلال اضطرابی در کودکان

اختلال اضطراب جدایی

کودکان زمانی که مجبورند از والدین یا مراقبان خود دور باشند، به شدت ناراحت می شوند. این اضطراب فراتر از آن چیزی است که سایر کودکان هم سن و سال آنها معمولاً احساس می کنند.

علائم اضطراب جدایی عبارتند از:

نگران بیماری یا مرگ والدین یا مراقبان باشد
امتناع از ترک خانه یا رفتن به مدرسه
ترس از خوابیدن یا تنها ماندن
کابوس های جدایی
علائم فیزیکی (مانند سردرد یا معده درد) قبل از جدایی آینده

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی حداقل به مدت چهار هفته علائم را نشان می دهند.

اختلال اضطراب اجتماعی

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به شدت در اطراف افراد دیگر احساس خودآگاهی می کنند. آن‌قدر از خجالت می‌ترسند که از موقعیت‌های اجتماعی و حتی صحبت در کلاس اجتناب می‌کنند.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان عبارتند از:

اجتناب از بیشتر موقعیت های اجتماعی یا احساس وحشتناک زمانی که باید در آنها شرکت کنند
علائم فیزیکی مانند لرزش، عرق کردن یا مشکل تنفس در موقعیت های اجتماعی
در کودکان خردسال، عصبانیت و گریه در موقعیت های اجتماعی
ترس از اینکه دیگران اضطراب آنها را ببینند و آنها را به خاطر آن قضاوت کنند

برای اینکه کودک مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شود، نگرانی او باید آنقدر شدید باشد که در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند.

لالی انتخابی

کودکان مبتلا به لالی انتخابی در برخی موقعیت‌ها، مانند مدرسه، به سختی صحبت می‌کنند. این بچه ها فقط خجالتی نیستند. اضطراب آنها به قدری بد است که نمی توانند صحبت کنند.

برای تشخیص لالی انتخابی، کودک باید:

بتواند در برخی موقعیت ها صحبت کند اما در موقعیت های دیگر نه
حداقل یک ماه است که این مشکل را داشته اند
در مدرسه و فعالیت های اجتماعی مشکل دارد
اگر مشکل صحبت کردن کودکان ناشی از اختلال ارتباطی یا مانع زبانی باشد، مبتلا به لالی انتخابی تشخیص داده نمی شوند.

اختلال اضطراب فراگیر

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نگران بسیاری از چیزهای روزمره هستند. نگرانی آنها ناشی از چیز خاصی نیست و به اندازه کافی بد است که در مسیر زندگی روزمره قرار بگیرند.

علائم اختلال اضطراب فراگیر در کودکان عبارتند از:

بی قراری
احساس در لبه پرتگاه
اغلب اوقات احساس خستگی می کند
مشکلات تمرکز
احساس عصبانیت
مشکل خواب

برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر، کودکان باید در اکثر روزها حداقل به مدت شش ماه علائم را تجربه کنند.

اختلال هراس

کودکان مبتلا به اختلال پانیک حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره دارند. حملات پانیک باعث ایجاد احساسات فیزیکی می شود که می تواند باعث شود بچه ها فکر کنند در حال مرگ یا حمله قلبی هستند. کودکان زمانی که حداقل یک حمله پانیک را تجربه می کنند و علائم دیگری از جمله:

ترس دائمی از حملات پانیک بیشتر
یک تغییر بزرگ نسبت به رفتار عادی پس از حملات پانیک، مانند اجتناب از مکان هایی که آنها را به یاد حمله می اندازد

هنگام تشخیص کودک مبتلا به اختلال پانیک، متخصص علل پزشکی و سایر اختلالات مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را نیز رد می کند.

اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)

کودکان مبتلا به OCD افکار و نگرانی هایی دارند که آنها را بسیار مضطرب می کند. آنها قوانینی را برای خود تدوین می کنند که احساس می کنند باید برای کنترل اضطراب از آنها پیروی کنند.

وسواس فکری ناخواسته ای است که بچه ها را ناراحت و مضطرب می کند.
اجبار قوانینی هستند که بچه ها احساس می کنند باید از آنها پیروی کنند تا از شر اضطراب خلاص شوند.
هنگامی که کودکان دارای وسواس، اجبار یا هر دو باشند، می توان به OCD مبتلا شد.

فوبیای خاص

کودکان مبتلا به فوبیای خاص از یک یا چند چیز خاص بسیار می ترسند. این ترس از چیزی است که معمولاً خطرناک تلقی نمی شود. فوبیا زمانی که بچه ها برای دوری از چیزهایی که از آن می ترسند، زندگی آنها را مختل می کند.

فوبیای رایج در کودکان عبارتند از: